Leczenie

Podstawową zasadą w diagnostyce niepłodności, jest prowadzenia badań jednocześnie u obojga partnerów. Ta zasada jest realizowana w naszej poradni.

Poradnia prowadzi terapię z zakres niepłodności małżeńskiej zgodnie z najnowszymi osiągnięciami medycyny, łącznie z technikami wspomaganego rozrodu (wspomaganie procesu jajeczkowania, inseminacje, przygotowanie do procedury in vitro).

Poza tym poradnia diagnozuje i leczy zaburzenia funkcji seksualnych u mężczyzn oraz dolegliwości związane z narządami płciowymi, ograniczające komfort życia mężczyzny w tym problemy andropauzy (andrologia).
Ponadto istnieje możliwość zbierania i przechowywania nasienia. Dostępna jest laseroterapia nadżerek, można skorzystać z porady ginekologa, urologa i psychologa.

W zakresie andrologii wykonujemy

  • badanie narządów płciowych palpacyjne i w USG
  • badanie prostaty w USG
  • badanie ogólne nasienia
  • badanie bakteriologiczne nasienia
  • testy penetracyjne ( plemniki w śluzie szyjkowym)
  • testy na przeciwciała przeciwplemnikowe
  • badania hormonalne
  • zestaw badań do oceny zaburzeń potencji i wytrysku przedwczesnego
  • zestaw badań dla mężczyzn „po czterdziestce” (andropauza)

Niepłodność małżeńska

  • ocena jajeczkowania w USG
  • oznaczenia hormonalne w cyklu miesięcznym
  • testy dla oceny zaburzeń hormonalnych
  • testy penetracyjne ( plemniki w śluzie szyjkowym)
  • badania śluzu szyjkowego
  • testy na przeciwciała przeciwplemnikowe
  • badania bakteriologiczne pochwy i kanału szyjki macicy
  • ocena psychologiczna zaburzeń płodności

Ginekologia

  • badania ginekologiczne
  • USG dopochwowe i brzuszne
  • cytologia, stopień czystości pochwy
  • badania bakteriologiczne narządów płciowych
  • kolposkopia
  • badania sutków

Urologia

  • pełen zakres badań urologicznych

Troszkę medycyny dla przyszłych pacjentów, czyli wyjaśniamy o co chodzi…

Andrologia
Andrologia to nowy dział medycyny zajmujący się zdrowiem mężczyzny w szerokim tego słowa znaczeniu. W zakres działań andrologów wchodzi okres dojrzewania, płodność mężczyzny w latach dojrzałości płciowej, trudny czas po 40 -tym roku życia i proces starzenia się. świadomość, że mężczyzna może mieć problemy z płodnością i potencją narastała wraz z rozwojem cywilizacji. Obecnie mężczyźni coraz odważniej zgłaszają się do androloga z problemami zaburzeń płodności i potencji. Piąta dekada życia mężczyzny niesie ze sobą wiele zagrożeń kardiologicznych i urologicznych, w wyniku których pojawiają się problemy w życiu seksualnym. Z tym też starają się walczyć androlodzy. Dyscypliny współpracujące z andrologią to dermatologia, urologia, chirurgia, ortopedia, pediatria, psychiatria i psychologia oraz ginekologia.

Andropauza
Mężczyzna wraz z upływem lat, nie przechodzi typowego dla kobiet klimakterium. Mimo to po 50-tym roku życia może odczuwać podobne do klimakterium objawy, co nazwano andropauzą. Pauza oznacza zatrzymanie funkcji co tak naprawdę nie występuje u mężczyzny. W okresie starzenia się dochodzi do osłabienia niektórych funkcji, zwłaszcza seksualnych. Obniża się chęć do współżycia, następują zaburzenia wzwodu, zmniejsza się objętość wytrysku itp. To nie oznacza wyłączenia mężczyzny z życia seksualnego i nie do końca obniża płodność. W związku z tym określenie andropauza nie jest określeniem prawidłowo definiującym ten proces. Nazwalibyśmy to raczej andropenią (osłabienie funkcji męskich). Zaburzenia funkcji seksualnych i płodnościowych mężczyzny są uleczalne przy obecnym stanie wiedzy andrologicznej. Kompleksowe badania i następujące po tym leczenie może pozwolić na komfortowe życie mężczyzny do późnego wieku.

Niepłodność małżeńska
Niepłodność nie dotyczy tylko kobiety czy tylko mężczyzny ale stanowi problem obojga partnerów. Poza szczególnymi przypadkami (brak plemników w nasieniu, niedrożność jajowodów), zjawisko braku potomstwa wynika z szeregu drobnych zaburzeń u obojga partnerów. Często usunięcie błahej przyczyny u mężczyzny i kobiety pozwala na uzyskanie ciąży. Do takich przyczyn należą: przewlekłe i podostre zakażenia układu moczopłciowego, nieznaczne obniżenie ruchliwości plemników przy nieprawidłowym śluzie szyjkowym u kobiety, nieregularne jajeczkowanie przy nieznacznie obniżonym stanie nasienia mężczyzny. Te przykłady pokazują, jak ważne jest leczenie obojga partnerów w celu uzyskania ciąży.

Leczenie niepłodności męskiej
Leczenie niepłodności męskiej opiera się na wynikach badań. Przeprowadza się wywiad lekarski dotyczący przeszłości chorobowej mężczyzny i życia płciowego. Należy wykonać analizę nasienia, badania gruczołu krokowego i badań bakteriologicznych układu moczopłciowego i nasienia. Ważne jest przeprowadzenie oznaczeń hormonalnych dotyczących układu płciowego. Należy też brać pod uwagę stan układu odpornościowego (przeciwciała przeciwplemnikowe). Dopiero na podstawie tych badań można zastosować leczenie mężczyzny w celu poprawienia stanu nasienia i uzyskania ciąży u jego partnerki. Leczenie farmakologiczne stosujemy w zaburzeniach funkcjonowania układu hormonalnego, w zakażeniach bakteriologicznych i dysfunkcji układu odpornościowego. Leczenie chirurgiczne podejmuje się w przypadku występowania żylaków powrózka nasiennego, niedrożności nasieniowodów, zaburzeń genetycznych w ujściu cewki moczowej itp.

Techniki wspomaganego rozrodu
Do technik wspomaganego rozrodu należą: inseminacja przygotowanym laboratoryjnie nasieniem i technika in vitro.
Inseminacja nasieniem partnera (męża)
Jest to proces polegający na wprowadzeniu do jamy macicy laboratoryjnie przygotowanego nasienia partnera za pomocą odpowiedniego cewnika.
Plemniki do inseminacji przygotowuje się według ustalonych procedur. Dostarczone nasienie, w dniu inseminacji, poddaje się procedurze właściwej dla danego typu zaburzenia płodności. Zazwyczaj jest ono poddawane procesowi płukania w specjalnych mediach, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie frakcji plemników o najwyższej zdolności zapładniającej. Nasienie podaje się w okresie maksymalnej płodności kobiety, wyznaczonej za pomocą badań hormonalnych i ocenie jajeczkowania za pomocą USG.
Inseminację wykonujemy gdy: występują zaburzenia jajeczkowania, przy nieprawidłowych wynikach badania nasienia u partnera, stwierdzamy czynnik szyjkowy czyli niezdolność przenika plemnika przez śluz szyjkowy, nie znaleźliśmy przyczyny niepłodności (niepłodność idiopatyczna = o nie wyjaśnionym podłożu).

Inseminacja nasieniem dawcy
Technika jest taka sama jak w przypadku inseminacji domacicznej nasieniem partnera ale z użyciem nasienia pochodzącego od anonimowego dawcy. Dawcami są młodzi mężczyźni (do 35 roku życia) badani pod względem potencjalnego nosicielstwa wirusowych chorób zakaźnych, psychicznych i genetycznych. Nasienie dawcy może być zastosowane dopiero po okresie karencji (od 6 do 10 tygodni po oddaniu nasienia wykonuje się badania na groźne choroby wirusowe -HIF, HCV, HPV). Dane dawcy są tajemnicą, tak jak i sam fakt korzystania z nasienia dawcy przez parę małżeńską. Para może wybrać grupę krwi dawcy, kolor oczu, karnację. Inne cechy potomstwa zależą od warunków wychowania dziecka i nie zależą od genetycznych cech dawcy.

Techniki in vitro
Zapłodnienie „in vitro” to zapłodnienie pozaustrojowe ( IVF – In Vitro Fertilization) i jest jedną z metod wspomaganego rozrodu. Metoda ta polega na połączeniu komórek rozrodczych mężczyzny (plemników) z komórką rozrodczą kobiety (komórka jajowa) poza ustrojem kobiety. Metoda ta jest możliwa zawsze do wykonania, ale z punktu widzenia medycyny rozrodu, jest „czubkiem góry lodowej” w leczeniu niepłodności małżeńskiej. To oznacza, że w wielu przypadkach należy najpierw wypróbować inne metody, jeśli wiek pary pozwala na to. Bezwzględnymi wskazaniami do zapłodnienia pozaustrojowego jest:
1.obustronna niedrożność jajowodów lub ich brak
2.ciężkie zaburzenia w produkcji (nasienia-pojedyncze plemniki w mikroskopowej ocenie nasienia).

Względnymi wskazaniami do zapłonienia pozaustrojowego jest:
1.obecność przeciwciał skierowanych przeciwko komórce jajowej lub przeciwko plemnikom
2.laparoskopowo stwierdzona endometrioza ograniczająca dostęp plemnika do komórki jajowej
3. niepłodność idiopatyczna (o nie wyjaśnionej przyczynie)
4.bezowocne próby inseminacji domacicznej nasieniem partnera

Diagnostyka niepłodności małżeńskiej
Diagnostyka hormonalna
Posiadana aparatura pozwala na wykonywanie niezbędnych badań hormonalnych w ciągu jednego dnia, co umożliwia rzetelną kontrolę przebiegu cyklu miesiączkowego. Wraz z oceną jajeczkowania w badaniu USG daje możliwość zastosowania właściwej metody stymulacji jajeczkowania.
Ultrasonograficzna ocena jajeczkowania
Aby wykazać, że dochodzi do jajeczkowania (uwolnienia komórki jajowej z jajnika), należy obserwować ten proces w kolejnych badaniach ultrasonograficznych sondą dopochwową w okresie od 10 dnia cyklu do momentu pęknięcia pęcherzyka owulacyjnego.

Ultrasonograficzna ocena drożności jajowodów.
Badanie wykonywane jest ambulatoryjnie, bez dłuższego przebywania w klinice. Polega na wprowadzeniu kontrastu do jamy macicy i jajowodów. Ocenę drożności jajowodów wykonuje się w obrazie ultrasonograficznym, zapisanym na zdjęciach lub taśmie video. Przy odpowiednim przygotowaniu farmakologicznym, badanie jest niebolesne.

Testy pozwalające ocenić zdolność plemników do wniknięcia do macicy i jajowodów
a. PCT – test po stosunku (post-coital test)
Test oceniający żywotność plemników w śluzie szyjkowym. W ten sposób oceniamy zdolność plemników do penetracji śluzu szyjkowego i dotarcia do komórki jajowej. To badanie należy wykonywać podczas procesu oceny jajeczkowania metodą USG, w czasie którego wskazane zostaną odpowiednie dni płodne. Test wykonujemy w ciągu 2 do 8 godzin po stosunku. Zaletą testu jest sprawdzanie zachowań plemników w warunkach naturalnych.

b. Szkiełkowy test wrogości śluzu ( zachowania plemników w warunkach laboratoryjnych )
Test ocenia zdolność plemników do pokonania bariery śluzu szyjkowego poza organizmem kobiety i przez to jest mniej miarodajny w stosunku do PCT. Jednak w niektórych przypadkach jest jedynym sposobem na wykrycie przeszkody w docieraniu plemników do komórki jajowej. Test szkiełkowy wykonywany jest w tych samych warunkach jak PCT, ale bez zaangażowania pary w odbyciu stosunku w wyznaczonym terminie. Wynik testu może wskazywać na obecność przeciwciał przeciwplemnikowych w śluzie szyjkowym, lub innych czynników utrudniających ruch plemników. Wówczas można wykonać dodatkowe testy na obecność przeciwciał przeciwplemnikowych.

c. Test na obecność przeciwciał przeciwplemnikowych.
Badanie wykonuje się między innymi poprzez pobranie krwi. Obecność przeciwciał przeciwplemnikowych jest badana w surowicy krwi pacjentki i jej partnera a także w śluzie szyjkowym i w nasieniu.

d. Test Frieberga
Test ten daje wgląd w ocenę immunologiczną przyczyn niepłodności partnerskiej. Badanie to pozwala wykluczyć istnienie bariery immunologicznej lub wskazać konieczność wykonania badania obecności w śluzie szyjkowym lub surowicy krwi przeciwciał przeciwplemnikowych testem o dużej czułości.

e. Badanie ogólne nasienia (normy i metody wg WHO)
Badanie nasienia wykonuje się w naszej Poradni po 2-4 dniowej abstynencji płciowej. Nasienie najlepiej dostarczyć w okresie od 0,5 do 2 godzin od pobrania. Nasienie można oddać na miejscu. Mimo stworzenia odpowiednich warunków do oddania nasienia w Poradni, uważamy, że nasienie oddane w warunkach domowych jest lepszym materiałem do diagnostyki laboratoryjnej.